آموزه های نورانی قرآن

رجب ماه خودسازی و توشه گرفتن است. ماه رجب، ماه عبادت، خودسازی و آغاز یک دوره جدید سلوک انسانی به سمت حضرت حق است، با خودسازی و تهذیب نفس در این ماه آمادگی برای ضیافت رمضان در انسان ایجاد می شود. ماهی که طبق روایتی از حضرت امام موسی کاظم (ع)، سفیدتر از شیر و شیرین‌تر از عسل است.

اساسی ترین شرط وصول به مقصد اعلا در سیر و سلوک عرفانی، این است که سالک در هیچ لحظه ای از لحظات این حرکت بزرگ که به یقین عالی ترین و پر معنی ترین حرکت انسانی در عالم هستی است احساس هیچ گونه امتیاز و وصول و برتری ننماید. 

ماه رجب یک فرصت تقرّب به ارزش های الهی و تقرّب به ذات مقدّس پروردگار و فرصت خودسازی است.

(بیانات رهبری در دیدار با فرماندهان نیروی انتظامی06/02/1394)

دو مانع در راه رسیدن به عرفان وجود دارد:

1. مانع اول: کارها و علایق دنیوی، مانند ثروت و شهرت در میان مردم. البته اگر ثروت در جهت حیات انسان و مردم باشد بسیار خوب و  نوعی عبادت و سلوک محسوب می شود. حضرت امام(س)، «حبّ دنیا» را منشأ همه خطاها، زشتی ها و گناهها می دانستند و تاریکی دل و سیاهی قلب را هم نتیجه آن و راه رهایی از آن خواندن دعاهای این ماه است. (صحیفه امام، جلد13، صفحه 33)

2. مانع دوم: حس خودخواهی می باشد که بسیار مانع قوی و بازدارنده در راه رسیدن سالک به عرفان می باشد. قرآن مجید در 53 مورد، وقاحت و قباحت و پلیدی تکبر را گوشزد فرموده است.

ان الله لا یحب کل مختال فخور.

خداوند هر کس را که خودپسند و فخرکننده به خویشتن باشد، دوست نمی دارد.(منبع: آیه 18 سوره لقمان)